#wijdoennogmee
07/10/2020
Het is zondagmiddag en ik ben onrustig. Onrustig vanwege het uitblijven van een eventueel tele-foontje van een collega. De zoveelste collega die belt met verkoudheidsklachten en vervolgens het vage en schimmige testcircuit inrolt. We worden nu eenmaal verkouden, daar hangt geen tijd-stip aan en dan geldt de regel dat er getest moet worden. Niets verwijtend naar deze collega en naar alle hardwerkende mensen in al die teststraten.
De afgelopen weken lopen de cijfers van coronabesmettingen weer snel op, neemt de testcapa-citeit toe maar kan deze niet opboksen tegen de toenemende vraag. Een uitzondering is al ge-maakt voor de medewerkers in de zorg en het onderwijs. Het lijkt dweilen met de kraan open. Wie had ook gedacht dat het zo snel zou gaan? Niemand toch? We liepen allemaal nog in onze heerlij-ke zomer en nazomerse bubbel rond en genoten weer volop van alles wat alweer kon. Moi incluis! Ook voor mij voelde het steeds meer dat we dit virus onder de duim hadden en alle ellende die hieraan vooraf ging, vooral achter ons lag. De berichten dat het vaccin in de maak is en snel zou komen droegen daar ook nog eens aan bij. Het glas leek weer even halfvol.
Daar was de persconferentie van de MP met de minister van Volksgezondheid met het nieuws waar we al bang voor waren. Het glas is weer half leeg. Terug naar zo goed als af en we maken ons op voor de ‘tweede’ golf, of nee, we zitten er weer middenin!
Wederom zijn er heftige maatregelen aangekondigd die drukken op alles en iedereen. Wederom wordt er een dringend beroep op ons eigen verantwoordelijkheidsgevoel en gezonde verstand gedaan. Hoe moeilijk is het om deze situatie nog vanuit het ‘gezonde’ verstand te benaderen? Ik merk dat ik heen en weer geslingerd word in mijn emoties. Enerzijds ben ik er zo ontzettend klaar mee om afstand te houden, mijn handen te vaak te moeten desinfecteren, mensen te ‘ontmoeten’ via de digitale snelweg en briefjes in te vullen over mijn gezondheid. Dat gevoel wordt nog eens aangesterkt door de wisselende berichtgeving over wat nu wel of niet werkt, wat verstandig is om wel of niet te doen en ga zo maar door. Ik durf te zeggen dat ik mij over het algemeen laat in-formeren door de personen die zich laten horen via de objectievere nieuwskanalen die niet direct onzin uitkramen. Tenminste dat wordt beweerd. Ik probeer weg te blijven van de kanalen waar opjutten en fakenieuws voor domme uitspraken en onrust zorgen. Alhoewel ik echt kan begrijpen dat je, doordat je er klaar mee bent, deze kant zou kunnen kiezen. Anderzijds zie, hoor en lees ik de feiten en zie ik ook de enorme zoektocht van onze regering en alle andere regeringen van an-dere landen. Er is geen passend antwoord is mijn conclusie. Er is nog geen uitweg en er is nog geen vaccin dat ons weer terugbrengt naar onze veilige bubbel. We moeten accepteren dat we nog regelmatig achter de feiten aanlopen. Daarin kunnen we heel veel energie steken in het af-poeieren van onze beleidsmakers waardoor onze samenleving nog meer onder druk komt te staan en de kans op ontwrichting hiervan toeneemt. Zie de ontwikkelingen in de VS. Willen wij dit ook?
Ik kies voor de middenweg. Ik durf het zat te zijn bij mijn intimi en geef hen de volle laag als ik baal, scheld en tier. Zij zien mij en zeggen dan: gooi het er maar even uit. Vervolgens kies ik er voor om mij zoveel als het kan te houden aan de regels. Vanzelfsprekend ben ik hierin voor het kritisch volgen van de beleidsmakers via de democratische weg.
Dat brengt mij terug naar mijn collega die gelukkig niet belt op zondagmiddag waardoor ik toch enigszins ontspannen naar de F1 kan kijken en Verstappen weer eens het podium zie halen. Het belletje werd maandagochtend. Inval kon niet geregeld worden en thuisonderwijs werd zo goed als het kon voor de kinderen georganiseerd. Zeker niet de mooiste en beste oplossing. Maar we doen het, omdat het moet en omdat we hier met elkaar doorheen moeten komen. Samen! #wijdoennogmee!
Stan Put
put2gether
Archief
20/09/2021
Gebruik de NPO-gelden voor de herinrichting van het onderwijs
20/09/2021
Ik ga dromend en fantaserend de zomer in...
19/05/2021
Heilig verklaard: vertrouwen in!
29/04/2021
De Nationale Onderwijsverkenners
19/02/2021
Anders en kansrijk
19/02/2021
Wat als het meevalt?
30/12/2020
podcast 'Jongeren in coronatijd!'
22/12/2020
Op naar de nul!
22/12/2020
Dag 2020, jaar van ikke of van wij?
20/10/2020
Generatie van de toekomst!
07/10/2020
#wijdoennogmee
31/07/2020
Veerkracht
08/07/2020
Niet terug naar normaal!
13/05/2020
Leerachterstanden...
20/03/2020
Het coronaperspectief...
07/03/2020
Zo maar een werkdag...
12/02/2020
Onderwijs is topsport!
04/12/2019
Hoe lang nog?
13/10/2019
De (nood) zaak van vernieuwen...
20/09/2019
Tekort...
29/07/2019
De zij-instromer komt eraan!
09/04/2019
Hoezee voor de bende van Thierry!
19/03/2019
Schaduwonderwijs
10/03/2019
Protestmars!
08/03/2019
Kansen(on)gelijkheid!
14/02/2019
Het grootste probleem van het onderwijs is het imago!
01/02/2019
Passie voor het onderwijs?!
21/06/2018
Op ontdekking naar wat draag ik en mijn organisatie bij in 2030!
07/04/2018
Inspiratie!
09/12/2017
De lach!
27/10/2017
Focus!
03/09/2017
Herfst, herfst, wat heb je te koop?
25/07/2017
Terughoudendheid
25/05/2017
Are we prepared
25/04/2017
Reflectie bij leiderschap
08/02/2017
Vanzelfsprekendheid!